Yöneticilerden beklentilerim büyük… İşim gereği sosyal medyada birçok iş insanını takip ediyorum. Neden mi? İlham almak için elbette. Bunca pozisyonlara geldiklerine göre bizlerle paylaşacak mutlaka bir şeyleri olmalıdır diye düşünerek. Ne yazık ki çok azından etkileniyorum.
Bunun başlıca sebebi çalıştıkları şirketlerin reklamını yapmayı pek seviyor olmaları. Çalıştığımız şirketle ve ürünleriyle gurur duymamız çok doğal ama bir yönetici olarak sosyal medyadaki mevcudiyetimiz bununla sınırlı kalmamalı. İkinci ilham alamama sebebim kendi reklamlarını yapmayı da pek seviyor olmaları. Efendim ödül mü almışlar, ya da X konferansta, canlı yayında konuşmacı mı olacaklar? Ekipleriyle bir toplantı mı yapmışlar? “En güzel ekip bizimki”, “dream team” konulu fotoğraflarla…
Sakın yanlış anlamayın. Bunların hiçbiri aslında tuhaf değil. Ben de çok yaptım. Hala da ödül falan alacak olsam paylaşırım. Yaptıkları yanlış değil. Sadece sıradan. Bu tip sıradan paylaşımlar bünyede dopamin salgılatmıyor. Dopamin nedir? Dopamin vücudumuzda bazen salgılanan, bazen de salgılanmayan bir kimyasaldır. Peki ne zaman salgılanıyor? Zihnimize ters köşe yaptıracak, beklemediğimiz bir durumla karşılaştığımızda. Mesela sürpriz bir hediye aldığımızda. Dopamin aynı zamanda beynimizin kaydet tuşu. Bu sebeple bu paylaşımların hiçbiri bende (ve bence birçok insanda da) iz bırakmıyor. Kişiler ve söylemleri zihnimize kaydolmuyor. İlham vermiyor. Çünkü sıradan. Onlar gibi davranan çok yönetici var zaten. Elbette ki şirket çalışanları onların tüm paylaşımlarını beğeniyorlar. Çünkü o beğenilerin çoğu da otomatik zaten. Oysa ki ben üst düzey yöneticilerden çok farklı şeyler bekliyorum. Neler mi mesela?
Onca tecrübe var bir kere. Onca yaşanmışlık. Bunları genç nesillere aktarmalarını bekliyorum. Neler öğrendiler bu hayatta? Neler işe yaradı, neler işe yaramadı? Hikayelerini dinlemek istiyorum ama başarısızlık hikayelerini de dinlemek istiyorum. Hiç hata yapmamış olamazlar değil mi? O hikayelerinden de öğrenmek istiyorum. “Aaa o da düşmüş bu hayatta” diyerek kendimle özdeşleştirmek istiyorum. Çünkü hepimiz zaman zaman düşüyoruz. Onun da düştüğünü bilmek istiyorum. Ama kalkmak için gücü nereden aldığını da öğrenmek istiyorum. Böylece bağ kurmak istiyorum. Mükemmel bir portre çizmelerini istemiyorum. Öyle olmadıklarını biliyorum çünkü.
Mesela sahip oldukları gücü, bağlantıları, toplumun yaralarını sarmak için kullanmalarını bekliyorum. Çünkü Sabahattin Ali’nin de dediği gibi “İnsan dünyaya sadece yemek, içmek, koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı.” Öyle değil mi? Bir insan da üst düzey yönetici olunca sadece çalıştığı kurumun çıkarlarını gözetmiyor olmalı.
Ülkemizin, yakın çevremizin, uzak çevremizin o kadar çok sorunu var ki… En büyük sıkıntı da maalesef pek azını üstümüze alınmamız. “Aman canım koskoca devlet var, belediye var, şu var, bu var!” diyoruz. “İlla birileri ilgilenir” diyoruz. Oysa ki o birileri biziz. Biz ilgilenmezsek kimse ilgilenmiyor. Kurumumuzun gücünü de ardımıza alıp birlikte yapabileceğimiz o kadar çok şey var ki… Mesele birini seçmek ve samimi adımlar atmak. Sadece dibine ışık veren mum olmamak. Yetkinin ötesinde bir liderlik sergilemelerini bekliyorum.
Bir de ben bu yöneticilerimizden gençlerle daha sık bir araya gelmelerini bekliyorum. Sosyal medyada onlardan gelen mesajlara cevap vermelerini bekliyorum. Bağ kurmalarını bekliyorum. Onlar bizim ülkemizin gençleri, bizim geleceğimiz. Bu konuda sorumluluk hissetmelerini bekliyorum. O iki satırlık cevaplar, onlar için o kadar büyük önem taşıyor ki… Herkese yardımcı olmak mümkün değil elbette, ama mesajları cevapsız bırakmak? Yazanı hiçe saymak anlamına gelmez mi sizce? O kadar çok genç iş arıyor ki… O kadar çok insan iş dünyasında yönünü bulmaya çalışıyor ki… Maalesef profesyonel hayat çoğunlukla gençlere çalışmadıkları yerden soruyor, çünkü okullarda kimse onların başına iş yaşamında nelerin geleceğini anlatmıyor. Bizler de gençlere doğru yolu göstermeyeceksek, kim gösterecek? Ne dersiniz? Çok mu şey bekliyorum yöneticilerden sizce?
İlginizi çekebilir: İş dünyasında öne çıkmanız için 12 altın kural