Meditasyon: Anın saf doğasına merakla yaklaşma sanatı

Biliyorum, günümüz modern hayatının içinde “meditasyon” dendiğinde akla birçok imge geliyor ve o imgelere öyle bir yapışıyoruz ki meditasyonun özünden de tam burada uzaklaşmaya başlıyoruz. Ve aslında uzaklaştığımız, fark etmesek de kendimiz oluyor. Ana davet… Anın içinde her ne varsa bedende, kalpte, zihinde merakla dinleme/görme sanatı…

O ne demek?

Bu bölümü evden çıkmadan önce çantamızı kontrol etme durumu diye açıklıyorum. Günlük hayatın içinde neyi/nasıl/nerede hissettiğimizin farkında olmak ve hissettiğimize dışlamadan nazikçe olabildiği kadar yaklaşmak. Saatlerce bağdaş kurmana, bir şey düşünmemeye çalışmana gerek yok! Bunlar zihnindeki meditasyonun tanımı! Meditasyonun tanıma ihtiyacı yok. Anın saf doğasına merakla yaklaşma sanatı…

Kimliklerimizin, etiketlerimizin, tutunduklarımızın, düşüncelerimizin zorlamadan, kapı dışarı atmaya çalışmadan dağılarak, anın kendisine karışma hali… Ve bu hale aracılık eden her şey: MEDİTASYON! Yemek yapmak, dans etmek, çiçek dikmek, köpek gezdirmek ve daha niceleri… Olduğun yerle, aldığın nefesle, varlığının kendisiyle bağ kurmana yarayan her şey: MEDİTASYON!

Seneler önce günde 30 dakika bağdaş kurup otururdum. Hayatımın geri kalanı görmekten, kendime yaklaşmaktan o kadar uzaktı ki ama “30 dakikam” ile övünürdüm. Meditasyonum bile hedef odaklı ve “yapmam lazım”larla süslü, kendine şefkatten uzaktı. Meditasyon pratiklerim çok uzundu ama hayatıma entegre değildi.

Aslında başkalarının zihnindeki meditasyonu yapıyordum. Bunu öğrenmem, sindirmem, idrak etmem senelerimi aldı. Peki, nasıl meditasyon yapacağız?

Yukarıda anlattığım gibi kendi meditasyonunuzu bulun ama tüm bunlarla beraber günde 5 dakika bile olsa sessiz alan yaratıp, gözlerinizi kapatın. Dilerseniz yavaş bir müzik açın ve oturun. Bedeninizi, nefesinizi, bedendeki duyumlarınızı gözlemleyin. Amaç ne ki? Neden yapıyoruz?

Bir amacımız yok! Sadece bizden çıkan her şeyle yan yana oturma istekliliği geliştiriyoruz. Ortalık karardığında ne yapacağım, nasıl yapacağım soruları belirdiğinde ya da farklı bağımlılıkların peşine düşmeye başladığımızda, bu isteklilik bizim pusulamız olacak!

Çünkü buzdolabını her açtığımızda aç olmadığımızı, bazı günler yalnızlık hissinin bizi tetiklediğini görecek, o hisse olabildiği kadar yer açmaya gönüllü olmaya başlayacağız ve ezbere eğilimlerimizin kalıpları tam burada kırılmaya başlayacak!

Düzenli pratik

Sürekli birçok uyarana maruz kaldığımız ve stres yükünün fazla olduğu şehir hayatında geçmişin acılarına, geleceğin endişelerine kapılmadan burada, anın içinde olma halini kas çalıştırır gibi pratikle öğreniyoruz. Nasıl ki kas çalıştıkça güçleniyorsa meditasyon pratikleriyle de tam olarak aynı şekilde yaşamla ve kendimizle kurduğumuz bağı güçlendiriyoruz!

Belki bir gün bu pratiklere ihtiyaç duymadan meditasyonun kendisi olmayı başarabiliriz. Her bir eylemimiz meditasyon olur. Dolayısıyla meditasyon matın üzerinde yaptığımız pratikten çok ötesi… Çünkü bir pratik değil, bir tavır…

İlginizi çekebilir: Teslimiyet en ileri pratiktir: Çabasızca anın olasılıklarıyla kalabilmek