Kendinizi ne kadar kabul ediyorsunuz: Eksikliklerinizi de sevebilir misiniz?

Çok naif, çok bilgili bir insanla tanıştım. Daha tanıştığımız gün sohbet sırasında dikkatimi öncelikle çeken tek bir şey vardı: O kadar kendisiyle; kendisine göre tüm eksik taraflarıyla barışıktı ve bunu o kadar sıradan bir durum olarak, kalpten, rahatça paylaşıyordu ki benimle; uzun zamandır böyle bir insanla karşılaşmamıştım. Çoğu kişi eksik olduğunu düşündüğü özelliklerini maskelemeye, kapatmaya çalışırken o tam aksini yapıyordu. Enerjisi inanılmaz yoğun, neşeli ve kuvvetliydi.

Kendisini olduğu gibi kabul eden, kendisiyle mutlu olan insan ne kadar da hemen fark ediliyordu. Parlıyordu ve ben bunu resmen gözlerimle rahatça görebiliyordum. Etrafımda böyle insanları istediğimi düşündüm kendi kendime. Fakat sonrasında hemen kendime dönüp baktım. Ben böyle miydim?

Senelerdir bu konuda çaba göstermeme rağmen açık yüreklilikle söylemeliyim ki tam anlamıyla henüz değilim. Karanlıklarımdan utandığım, sıkıldığım ve bu yüzden de aslında bütünlüğümü tam anlamıyla hissedemediğim maalesef çok zaman var hala hayatımda.

Benzer enerjiler birbirini çeker bilirsiniz. Ben tam anlamıyla kendimle barışık, rahat yaşayamazken henüz; böyle olan insanlarla çevrelenmem de pek kolay değil tabii. O zaman başkalarında beğendiğim ve hayatımda var olmasını istediğim hali oturup beklemek yerine kendimde var etmeliyim.

O zaman bir soru daha geldi ardından: Bu şekilde var olmak için neye ihtiyacım vardı? Nelerimle yüzleşmem, hangi tepkilerimi değiştirmem gerekiyordu? Hoşlanmadığım özellikler için neler yapabilirdim?

Bir sürü sorunun içindeyim şimdi. Kendime yolumu aydınlatacak çok güzel cevaplar da geliyor soruları sorduğum an. Ve farkındalıklar hayatın içerisinde, deneyimler içinde harmanlanıyor. Bundan sonrası hep ayık olmak, her anı fark ederek yaşamak, o kilit anları yakalamak ve kendimle konuşmak bolca.

Güzel bir hedefim daha oldu. Hiçbir şey boşa yaşanmıyor, hiç kimseyle boşa karşılaşmıyoruz bu hayatta. Yaşadığın anlardan, tanıştığın kişilerden kendine aldıkların neler? Sen de düşünüyor musun?

Nice aydınlık dönüşümlere. Sevgiyle…

İlginizi çekebilir: Korkudan cesarete giden yol: Korkulara rağmen devam etmek