Karanlıktan doğan ışık: Her kalp sıkışması, kendini bir kalp açılmasına bırakıyor

Hepimiz günün sonunda sadece insanız! İnsanlığımızın kırılgan yerlerinden güçlenmeyi öğreniyoruz. Benim başıma asla gelmez dediğimiz durumlar, başımıza geldikçe sıkışıyoruz, ama inanıyorum ve biliyorum ki, her kalp sıkışması aslında bir kalp açılmasına bizi yönlendirmek için meydan geliyor.

Dolan her nefesin boşalması gibi… Biz izin verdikçe her kalp sıkışması, kendini bir kalp açılmasına bırakıyor.

Ve aslında her sıkışmada, ruhun karanlık gecesini yaşıyoruz. Sağlık sorunları, aldatılma, kayıplar… Hepimizin kendi eşsiz varoluşuna göre, karanlık geceler yaşanıyor.

Benim hayatımda en karanlık gecemin tarihi 21 Haziran 2018..

İkinci doğum günüm ya da ikinci şansım…

21 Haziran 2018’de uzun zor bir yolda yürümem gerektiğini öğrenmiş, 9 Temmuz’da da 9 – 10 saat süren bir ameliyata girmiştim!

Hislerimi nasıl anlatsam?

Ayağınızın altından yeryüzünün kaydığını ve sizin karanlık bir boşlukta sürekli düştüğünüzü düşünün!

Bir parçamı o gün kaybettim..

5 sene önce o gün, bir şeylerin asla eskisi olmasının mümkün olamayacağını fark ederken, karanlık bir tünelde uzun bir yolumun olduğunu öğrenmiştim!

Tüm ruhunuzda sizi paramparça eden derin bir acı gezindiğinde hayat asla eskiye dönemiyor!

Bir parçasınızı o acının bir yerinde kaybediyorsunuz ve evet, anladığım üzere kaybetmemiz gerekiyor.

Çünkü hayatta hiçbir idrak bedelsiz olmuyor.

Ödememiz gereken bedeli ödeyip, öğreti köklenmeye başladığında Karanlık, işte o zaman Işığı doğurmaya başlıyor!

Ölüm, olmadan doğum olmuyor!

Karanlık’tan doğan Işık… Ve o karanlık sayesinde biliyorum ki, bugünkü Özde’ye dönüştüm!

Öğretttiği, öğretmekte olduğu her şey ben dediklerimden başka bir şey yarattı!

Ben istememiştim oysa ne bu öğretiyi, ne de bunları..

Ama biliyorun ki; başka türlüsü de olamazmış!

Acı geldiğinde onu dönüştürmek bizim elimizde, işaret parmağıyla etrafta gezinmek yerine..

Ve açıkçası; bu Özde’yle daha çok mutluyum, tüm göz yaşlarına rağmen..

Onun korkuları, hayal kırıklıkları, acıları, aşkları, göz yaşları hepsi artık daha canlı..

Burada bu yaşamda Özde’yi deneyimlemekten çok mutluyum!

Ama tahmin edersiniz ki, hiç kolay yol olmadı ve dönem dönem yolun sertleşmeye başladığı da oluyor!

Her sıkışmanın, kalp açılmasına dönüşmesine istekliyim. İnanıyorum ve biliyorum ki; vakti geldiğinde çiçek sadece açar.. Yeter ki, güneşin önderliğinde kendi yolumuzu adımlamaya adanmışlıkla devam edelim! Çünkü tüm su birikintileri eninde sonunda okyanusa ulaşılır.

Umarım öğreti hepimize meltem rüzgarlarıyla kolay yollardan gelir ve hep okyanusa açılan yolu bulmaya istek duyabiliriz!

Güneş’in sıcaklığı ve koruyuculuğu hep üstünüzde olsun!

İlginizi çekebilir: Öz sevgi ve kişisel sınırlar: ‘Başkalarını mutlu etmek adına kendin mutsuz olma’