Kara kaplı defteri açıp okumak gibi kendini okumak: Bu senin yaşam masalın

Kara kaplı defteri açıp okumak gibi kendini okumak. İçinde bilmediğin ama sana aşina sonsuz semboller, resimli hikayeler, sesler, mırıldanmalar… sen ve seni buraya kadar getiren tüm yaşamının, tüm yolculuğunun günlüğü.
Tüm yaşam haritan, tüm varoluş hikayelerin! Hepsi birbirinden eşsiz, hepsi kendi içinde bir mana.
Bir hikayeler kitabı gibi, art arda sıralanmış masalların, türkülerin diyarı. Aynı kahramanın, kılık değiştirerek dolaştığı dünyalarda yaşadıkları. Sensin o. Senin tamamın, bütünün.

Bir yerde katilsin, bir yerde mazlum, bir yerde aşıksın, bir yerde mecnun.. Bir yerde sofusun bir yerde anarşist. Hepsi de birbirinden heyecanlı, birbirinden değerli tecrübelerle dolu.
Bu senin, yaşam masalın!
Kahramanın sonsuz yolculuğunda, tarihin ve yaratılışın her noktasında seyahati, gezginin seyir defteri!
Keşfe açık, seçime açık, dönüşüme açık, sonsuz!

Ve bu yaşam gemisinin kaptanı olan sen, seyir defterini dolduruyorsun şu anda! Sadece yaşayarak, sadece gözlemleyerek. Hem kendine hem de tüm varoluşa tecrübe bırakıyorsun. Sen, muhteşem bir araştırmacı ve gönüllüsün. Gönlünü yaşamın devamlılığına adamış, sonrası, kendin ve bütün için yaşayarak katkıda bulunansın. Sadece var olarak. Sadece seçeneklerini değerlendirip herhangi birini yaşayarak.
Hiç önemli değil hangisini seçtiğin, hepsi doğru!
Her seçenek nasılsa yaşandı, yaşanacak. Senin kahramanın, yani sen, ne dilersen bu seyir defteri öyle yazılacak. Ve senin gözünden dünya öyle şekillenecek eşsiz eş-yaratıcı!

Gözünün içine baktığın her bir varlık, senden, aynı okyanusun başka bir gemisinin kaptanı. Seninle aynı yolda, bazen yan yana bazen ayrı rotalarda. Nihayetinde herkes aynı okyanusta! Farklı kılıklarda, farklı hikayelerde!
Bir varlığın milyar parçaları, kimlikleri her durumda değişen. Aynı öze her an başka gömlek giydiren. Karşılaştığın her varlık, senin başka bir halin, başka rotalardan, başka zamanlardan. Kendine nasıl davranırsan öyle davran, yine de kendine “iyi” davran!
Yine de kendine “şefkatle” “anlayışla” “sevgi” ile davran. Bil ki o da, senin başka bir zamandan karşına yansıtılmış bir kopyan.
Özünde, en başında sen teksin! Tek ve bütün…
Ve gün gelir ve zaten gelmiştir; kendinin başka beden yansımasında gözlerinin içine bakıp her şeyi hatırlarsan, hani o ilk varoluş aşkını… öyle sarıl kendine! Çok yol kat ettik, dahası da var. Hep beraber bütün parçalar daha da yenisine, en yenisine gideceğiz ve zaten ordayız.

Şimdi kalk güzel parçam, sadece senden oluşan şu varoluşa bak ve derin bir nefes al. Sensin! Ve kendine yardım et, akıllıca, sabırla, aşkla kendine yardım et. Şu an farkında olduğun kahramanını onurlandır. Şu anda gerçekleştirdiğin seyahati onurlandır. Bunu ve her seyahatini.. Hepsi seni sen yaptı, şimdide ve her zaman.
Sevgi pusulan olsun. 

İlginizi çekebilir: Beynimizden ruhumuza uzanan köprü: İnandıklarımız bizi ruh halimize bağlar