İyilik peşinde koşan koca yürekli bir çocuk: Tuna Soykan

Adı Tuna, henüz 12 yaşında. Tam 1 senedir koşuyor. İyilik peşinde koşanların arasında yapıyor antrenmanlarını, şimdiden pek çok STK’yı (Sivil Toplum Kuruluşu) tanıyor. Yaşı tutmadığı için kasım ayındaki İstanbul Maratonu’na katılamayacak ama ettiği lafların yaşından büyük olduğuna şüphe yok. Hepimizin çevremizdeki ‘umut’ları görmeye ihtiyacımız olduğu şu günlerde, Tuna gibi çocuklar/gençler bana en iyi gelenler. İstedim ki herkes tanısın onu. Ben sordum, Tuna cevapladı. Dokunmadım yazdıklarına. 1-2 ufak düzeltme, hepsi o kadar. O da meslek hastalığından 🙂

Sevgili Olcay ve Emre, size de kocaman bir teşekkür buradan, bu kadar koca yürekli bir çocuk yetiştirdiğiniz için. Dilerseniz artık cevaplara göz atalım:

Seni kısaca tanıyabilir miyiz?

Benim adım Tuna Soykan. 12 yaşındayım. Yedinci sınıf öğrencisiyim. Tek çocuğum ama 2 tane kedim var. Ben de bir Adım Adım’lıyım. Bir yıldır annem ve babamla Adım Adım ile koşuyoruz. Çarşamba ve cumartesi günleri Maçka Parkı’nda ve Belgrad Ormanı’nda koşuyorum. Ayrıca 2 senedir Aikido yapıyorum. Kitap okumayı, sinemaya gitmeyi, voleybol oynamayı, resim yapmayı ve babamın yaptığı çorbaları seviyorum.

Spor yapmak ne ifade ediyor senin için?

Spor yapmak kendimi iyi hissettiriyor. Spor yapmadığım zaman kendimi eksik hissediyorum. Başkalarıyla bir arada olmayı, yeni şeyler başarmayı seviyorum. Bazen spor yaparken çok yorulabiliyoruz ve ‘Keşke gelmeseydim’ diyebiliyorum ama yapıp bitirdikten sonra kendimle hep gurur duyuyorum.

Koşmanın hayatındaki önemi nedir?

Koşmaya annemle başladım, sonra babam da bize katıldı, ama koşu annemin ya da babamın zoruyla yaptığım bir şey değil, severek yapıyorum; çünkü koşu konusunda ilerlemek ve spor yapmaya devam etmek istiyorum. Diğer arkadaşlarımın yapmadığı bir şeyi yapıyorum, yeni bir şeyler başarmak istiyorum.

Ne kadar zamandır Çaylaklar ile birliktesin?

Maçka’daki ilk antrenmanım geçen sene 19 Ağustos’taydı. 1 yıldır Çaylaklar ile birlikteyim.

Antrenmana katıldığın ilk günü hatırlıyor musun? O gün eve döndüğünde neler düşünmüştün?

Antrenmanlara önce annem başlamıştı; çünkü ben katılabilir miyim bilmiyordu. Sonraki hafta ben de katıldım. Koşmanın hep hızlı hızlı yapıldığını düşünüyordum ama tam tersi çıktı. Başta hızlı koştuğum için çabuk yoruldum, o yüzden başaramayacağımı düşündüm, sonra annemle daha yavaş koştum. Eve döndüğümde çok yorulmuştum, ama her hafta gitmek istediğime karar verdim; çünkü eğlenceliydi ve koşuyu sevmiştim.

Çaylaklar ile birlikte olmak neleri değiştirdi hayatında?

Çaylaklarla birçok yeni kişi tanıdım, hepsi benden büyük ama onları arkadaşım gibi görüyorum hep.

Düzenli bir şekilde koştuğunu duyan arkadaşların ilk başta nasıl yaklaştılar sana?

Okulda arkadaşlarımdan hiçbiri koşmuyordu ve koşmanın önceden benim de düşündüğüm gibi hızlı koşmak olduğunu sanıyorlardı ve “Ben senden daha hızlı koşarım” diye laf atıyorlardı. Ama ondan sonra söyledikleri şeyin yanlış olduğunu anladılar ve koşmanın farklı bir şey olduğunu fark ettiler.

Koşmak ile yardımseverlik koşusu yapmak arasındaki fark nedir sence?

Koşmak; kendin için yaptığın bir şeydir, ama yardımseverlik koşusu tam tersidir. Yardımseverlik koşusu; ihtiyacı olan kişiler için yani başkaları için koşmaktır.

Ailece aynı ortamda bulunup, aynı etkinliklere katılmak nasıl bir duygu?

Annemle ve babamla koşmayı seviyorum. Aynı ortamda birlikte oluyoruz ve bazen yorulduğumda ikisi de bana güç veriyor. Ben de onlara yetişmek için tekrar koşmaya başlıyorum.

Annen ve baban yardımseverlik koşusu yapacakları STK’ları seçerken sen de sürece dahil oluyor musun?

STK seçimine ben karışmıyorum, annem ve babam birbirlerine sorup karar veriyorlar. Annemin ikinci bağış koşuşu olacak. Geçen sene TEGV için koşmuştu. Babam bu sene ilk kez koşacak, bu yüzden anneme danıştı ve birlikte karar verdiler. Babam Koruncuk, annem de İçerde Çocuk Var projesi için koşacak. Karar aşamasında STK’ların amaçları bizi etkiledi, bu şekilde de annem ve babam seçimlerini yapabildiler. Bu sene İzmir’deki Wings for Life’a giderken yolda Koruncuk Köyü’ne uğradık, babam oradan da etkilendi sanırım.

İlgili yazı: Adım Adım oluşumu ve koşunun iyileştirici gücü

Yaşıtlarına ve/veya bu satırları okuyan yaşıtlarının ebeveynlerine söylemek istediğin bir şey var mı?

Bu zamana kadar bayağı bir spor yaptım farklı farklı, ama beni en çok etkileyen koşuydu; çünkü bizim düşündüğümüzden daha zor bir spor ve yürümekle arasında çok fark var. Ben de bunu koşmaya başladıktan sonra öğrendim. Anne-babalara sesleniyorum; düşündüğünüzden çok farklı bir spor bu. O yüzden biz çocukların yorulacağını düşünmeyin; çünkü bir süre sonra alışıyorsun ve koşmak için can atmaya başlıyorsun.

Kıvanç’ın notu:

Eğer siz de İstanbul Maratonu’nda koşmak isterseniz acele edin; çünkü 31 Ağustos’ta kayıt ücretleri artacak. www.istanbulmarathon.org

Tuna’nın da içinde olduğu Çaylaklar ekibi ile antrenmanlara katılmak için: [email protected]

Yardımseverlik koşusu hakkında bilgi almak ve STK’ları tanımak için: [email protected]

İyi davranın kendinize ve sarılın sıkıca çevrenizdeki en yakın çocuğa…