Hayatta kalmanın zorluğu karşısında yaşananlara sahip çıkanların öyküleri: Küflü Virgül

Yazmaya ilk başladığım zamanları tam hatırlamıyorum. Benim için o kadar eski. Eve giren her kitabı okuyup taklit etmeye çalıştığımı hatırlıyorum ama. Bir de ilk okuduğum kitabın bir çocuk öykü kitabı olduğunu…

30 yaşına geldiğimde doktora son sınıfta bir müzisyendim ve hayatımda bazı dinamikler değişmeye başlamıştı. Kendimi müzik dışında da ifade etmem gerektiğini hissediyor ama nereden başlayacağımı bilemiyordum. Buna uğultulu dönemim diyorum. Uğultu şuradan geliyor. Yazarken devamlı kulaklarım uğulduyordu. Sanırım yaşadıklarımı süzgeçten geçirip yazmakta zorlandığım için oluyordu bu. Ya da yazdığım karakterler beni anıyordu. Şaka bir yana, yavaş yavaş yazdıklarımdan korkmamaya ve dergilere yollama kararını sonunda verdim. İlk yolladığım dergi Arsız Sanat oldu ve beni bu yolda hiç yalnız bırakmadılar. Her daim desteğim olan Arsız Sanat bu anlamda benim göz ağrım oldu. Bir de bu ismin bu dönemde karşıma çıkmasının bir anlamı olmalı diye düşündüm hep. Belki de yaratım sürecinde de, onu paylaşırken de daha arsız olmalıydı insan. Sanat arsızdı, değilse de olmalıydı.

Kararımda ikinci büyük eylemim bir yazarlık atölyesine katılmak oldu. Bir süre atölye araştırdım ve sevdiğim bir yazarın atölyesine gitmeye başladım. O sırada İstanbul Modern’de gerçekleşen Mario Levi Yaratıcı Yazarlık Atölyesi, yazdıklarımı tanımadığım insanlara okuduğum ilk yer oldu. Mario Hoca çok iyi bir hocadır. Yazarlıkla ilgili ilk önemli soruyu orada yüksek sesle sormuştuk. “Meselem ne benim?”

Meselemi sormaya devam ederken, yazmayı sürdürdüm. İki yıl içinde meselem de değişiklik gösterdi tabii bu arada. Kendime yeni meseleler edinmeye çalıştım. Yazmanın böyle bir disiplin gerektirdiğini de görmüş oldum. Bu sırada Mario Hoca’nın yıllardır Mimli Sanatlar’da devam eden atölyesinde çalışmaya devam ederken, bir yandan da Yeşim Cimcoz’la biraz çalıştım ve kendimi biraz daha geliştirmek için editörlük de öğrendim. Hem Semih Gümüş’ün editörlük kurslarının bir kısmında yer aldım, hem de Artemis Yayınları‘nda staj yaptım. İşin mutfağına merakım artmıştı. Ama dağıldığımı fark edince Gümüşlük Akademisi’ndeki son kursum olan Yekta Kopan Yazarlık Atölyesi ile kendi yalnız masama döndüm.

Küflü Virgül bahsettiğim bu üç yıllık süreçte, kimi hocalarla yukarıda bahsettiğim derslerde çalıştığım, kimi mahallede kafelerden birinde oturup yazdığım, kimi cesaret edip dergilere yolladığım, bazısı kabul görmüş, bazısı reddedilmiş öyküler…

Kabul gördü dediklerim Aksi, AltZine, Kitap-lık, MimSanat, Oggito, GüzMavisi dergilerinde yayınlandı. Bir de pandemi sürecinde Oğuz Öztekin’in ön ayak olduğu Günlük Monologlar serisinde oyuncular tarafından seslendirildi.

Küflü Virgül tüm bu öykülerimi topladığım, kapağını tam da hayal ettiğim gibi Caniş Vardal’ın çizdiği ve İkinci Adam Yayınları’ndan çıkan ilk öykü kitabım. İsmine karar verirken Caniş’le kahvelerimizi içe içe konuşuyorduk. Ben birkaç isim arasında kalmıştım. Ama sonra Küflü Virgül bana çok manidar geldi. Diğer öykülerime devam edebilmek için bir virgül koymuştum ve bir türlü yayınlamadığım için de artık eskiyen bu öykülerim küf tutmuş gibi hissediyordum. Ama küf de tutmuş olsalar insan kendi yazdıklarına, sesi olduğu karakterlerine kıyamıyor.

Benim karakterlerim hep toplumun içinde sıkışıp kalmış karakterler, Caniş’in çizdiğine benziyorlar biraz. Dış müdahaleler etkisinde, ailelerine, komşularına, okullarına rağmen kendi hislerini anlatmaya çalışıyorlar. Hayatta kalmanın zorluğu karşısında yaşadıklarına sahip çıkıyor, ufak eylemlere girişiyorlar. Her birinin gizli bir aşkı, zaafı var. Gizlenmiş bir üzüntüleri veya geçmişten taşıdıkları bir yaraları…Ama hayat bir şekilde tutuyor onları veya onlar kendi virgülleri ile hayatı kancalıyorlar. Onlar hayata iz bırakırken, ben de onların yardımı ile bende izi kalmış olanları üstümden atmış oluyorum. Çünkü yazma terapidir ve yazarak iyileşilir.

Bu hafta heyecanımdan dolayı kendi kitabımla ilgili yazmış oldum. Geçen hafta yayınlanan bu kitabıma İkinci Adam Yayınları’ndan veya D&R, Pandora, Idefix ve İnkilap’tan ulaşabilirsiniz. Ben de taze öykülerimi tekrar yazmak için zaman kolluyor olacağım. Şimdiden keyifli okumalar.