İnsan ancak nefesle yenilenebilir.
Kökten beslenmeyen bir ağaç meyve verebilir mi?
İnsan ancak nefesle yeniden ayağa kalkabilir.
Esnemeyen bir ağaç fırtınaya dayanabilir mi?
İnsan ancak nefesle yeniden doğar.
Kurumuş bir ağaç susuz yeniden doğabilir mi?
İnsan ancak nefesle tamamlanır.
Bir ağacı yapraklarından ayrı tutabilir misin?
Çıplak kalır, üşür, özlem duyar, eksik kalır…
Aslında eksikliğini duyduğumuz her şey nefesin tamamlanmayışından kaynaklanır. Tam, doğal ve bir bütün olarak alınan nefes tüm Esmaların özelliğini içinde barındırır. Bu nedenle her nefes seansından çıkan kişi kendisini tam, aydınlanmış ve hafiflemiş hisseder.
Bu haftaki yazımın devamını kalbimden akan cümlelerle tamamlamak istiyorum. Ortaya karışık olacak biraz ama böyle geldi içimden…
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="720px" width="1280px" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Beklentiler daima yaralar.
Hayatta hiçbir şey nedensiz değildir.
Her şey senin özündeki mükemmelliğinle kavuşman içindir.
Aldığın alamadığın her şey seni tamlığına dönüştürmek içindir.
Arzu ettiğin her şey doyurulmamış ihtiyaçtan gelir. Ve tamamen algı meselesidir seni eksik kılan. Öyleyse bekleme ve geleni en güzel şekilde kabullen. Çünkü her şey zaten sensin. Bir de senden yansıyanlar.
Bu arada kendini sakın yalnız hissetme. Çünküüü…
Yalnız değilsin.
Hepimiz farkında olmasak da aynı yerde takılıyoruz.
Birileri seni üzmüyor, aslında buna sen izin veriyorsun.
Kimse seni senden başka üzemez, kıramaz, incitemez.
Birinin söylediği kötü bir sözü düşün ya da hoşlanmadığın bir davranış sergilediğini. Beş dakika sonra o kişi unutacak ne dediğini, ne yaptığını, ama sen o duruma yüklediğin anlamla, algıyla, ona tutunduğun kadar kendini acıtacaksın. Anlamın verdiği acıyla kendini üzecek, inciteceksin.
Şimdi kim kimi acıtmış ve üzmüş oluyor? Seçim senin. Mutluluk da keza!
Kendini başkalarıyla kıyaslama. Her zaman senden daha iyileri, senden daha kötüleri olacaktır. Önemli olan kendine biçtiğin değerdir.
Sana zarar veren duygunla barış. Barışmadan özgürleşemezsin. Unutma kabul etmeden, yüzleşmeden özgürleşemez insan.
Kendin ol. Her zaman ve her yerde. Ne yaparsan yap.
Savaşma. Bırak. Direnç gösterdiğin şeye dönüşür insan.
Yalnız değilsin. Kendini yalnız hissetme. Güç ne kadar deneyim yaşadığınla ölçülüdür. Aynı acılardan geçtik. Aramızdaki tek fark acıya tutunup tutunmamanla ilgilidir.
Seni acıda tutan düşüncen ne? Yüklediğin anlam? Ve bu anlam değişemez mi?
Hayat bir seçim. Mutluluk da keza.
İlginizi çekebilir: Ego durdurur, iç ses ise ilerletir: Siz hangisini dinlemek istersiniz?
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="300px" width="300px" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="340px" width="340px" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
