Hata yapmaya başka bir yerden baksak nasıl olur?

İnsanlar neden hatalarını kabul etmezler? Hata yapmak en insani davranışlardan biriyken neden insan için kabul etmesi bu kadar zordur? Hata yapan insan neler yaşar da, o duyguyu hissetmemek adına durumu inkar eder?

Halbuki hatadan daha iyi bir öğretmen de yoktur. Kimi zaman tatlı, kimi zaman can yakan bir öğretmendir ama hatadan öğrenilen her ne ise, sonrasında en iyi benimsenen o olur hep.

Hatayı kabul etmeden de döngü tamamlanmaz, hata yapılan yerde açık kapı kalır. Kabul edildikten ve sonrasında yapılması gereken ne ise o yapıldıktan sonra ancak, “hata” yaşam döngüsünü tamamlar. Sen kabul etmedikçe, o yine yeniden çıkar karşına. Kapıyı kapatıp devam etmenin yolu, hatayı kabulden geçer.

Mükemmeliyetçi biri hata yapmayı kendine yakıştıramayabilir, otoriter bir ailede yetişmiş bir çocuk hataya bağlı alacağı cezadan korkabilir, sevgiyi hep doğru davranışlarıyla kazandığını sanan bir başkası da artık sevilmeyeceği yanılgısına düşebilir. Çeşitli düşünce ve duygularla hata yaptığında ilk davranışı inkar olan kimseler esasen çok önemli bir şeyi kaçırırlar.

Hata varsa, çaba vardır. Çabalamak insanın yapabileceği en iyi şeylerden biridir. Daha iyisi için çabalamak, daha güzelinin peşine düşmek, belki daha sakini, belki daha hareketlisi ama hep olandan bir başkası, bir yenisini yapmak söz konusu ise, hata da bunun bir parçası olabilir pek tabii.

Hata varsa, ortada denenmiş bir şey vardır. Belki başarılmıştır, belki başarılmamıştır ama denenmiştir. Denemek insan için çok kıymetlidir. Denemek, devamlılıktır. Denemeler, deneyimlere dönüşür zamanla. Deneyimlerimiz bizi besler, şekillendirir.

Hata varsa, müdahil olunan bir şey vardır. Hata yapabilmek için daha en baştan “bir şeyler yapmak” gerekir. Yap’an biri hata yapar, dur’an biri hata yapmaz ki… Elini taşın altına koyan, yeri gelince risk alan,  hareket eden, çekimser kalmayan biri hata yapabilir. Hayata dahil olmaktan geçer hata yapmak.

Hatayı kabul edip çözümün peşine düşmek esas olmalıdır hep. Tabii ki, aynı hatayı tekrar yapmak yerine “öğrenmek” gerekir. Yapılan hatayı inkar edip, suçlu hissetmemek için başka bir suçlu aramak öğrenme ya da çözüm getirmez. Bunun yerine, “Denedim, çabaladım, müdahil oldum ama hata yaptım” diyebilmek ve doğrusunu, iyisini öğrenmenin peşine düşmek çözüm getirir.