Değişkenliğin içinde sabitliği hatırlatan bambaşka bir perspektif: Dağ metaforu
Herkesin bambaşka deneyimlediği süreçlerden geçiyoruz. Bir kez daha görüyoruz ki hiçbir şeyin doğrusu yanlışı yok, herkese göresi var. Biricikliğimizin, kendimize özgürlüğümüzün kimi alanlarını yeniden keşfettiğimiz, esnediğimiz ve dönüştüğümüz bugünlerde dağ metaforunu hayatıma katmak bana çok iyi geliyor. Çevremde ve biraz da içimde bu kadar değişken varken sabitliği hatırlamamı, başka bir perspektiften hayata bakmamı kolaylaştırıyor. Bugün de seninle paylaşmak istedim, belki benim gibi kalbine dokunur dedim.
Yoga akışlarına bile çoğunlukla dağ pozuyla başlıyoruz. Gücün ve esnekliğin geldiği temellerden biri sabitlik, ne tatlı bir ikilem değil mi? Önce ayaklarımızla hissediyoruz yeryüzünü, dünyayla ilişkimizi, mesela gerçekten yere basıyor muyum yoksa bir şeylere dalıp havalanmış mıyım sorusuna dikkatimi getirmek bana hep iyi geliyor. Sonra ayaklarımız yeryüzüne kök salmışken bu seferde bedenimizi fark ediyoruz, bir dağ gibi hissetmek nasıl olurdu acaba? Gerçekten hayal etmek ister misin? Rüzgarın, yer çekiminin, güneşin ve ayın sana dokunan titreşimlerini hissetmek nasıl olurdu?
Bir dağ gibi güçlü, bir dağ gibi görkemli, bir dağ gibi bilge. Ve artık akışa hazırsın.
Yeryüzüne hatta doğaya baktığımızda hep bir denge görüyoruz, hiçbir şeyin doğrusu yanlışı olmadığı gibi iyisi kötüsü de yok. Ancak dengesi var. Maalesef hayatın ritmine bazen öyle kapılıyoruz ki dengeden uzaklaştığımızı fark etmek için biraz zaman gerekiyor. Ben de kendi yaşamımda bir dengede bir dengeden uzakta salındığımı fark ettiğimde bu his oldukça normal olmasına rağmen bana hoş gelmiyordu. O yüzden kendime şefkatle bakabileceğim tabiri caizse “bir check edeceğim” rutinler oluşturmaya başladım. Pek disiplinden haz etmeyen biri olmama rağmen o kadar şifalı geldi ki. Hayatımın manzarasında sanki bir dağ varmış gibi güvenebileceğim bir yer, kendime bakmak istediğimde bana bambaşka perspektifler sunan stabil bir güç gibi.
Belki telefonlarımız için ekran koruyucu bir görsel, belki penceremizden gördüğümüz bir tepe, ufak meditasyonlar veya sana özgü bir yolla bu metaforun sendeki yansımalarını görmeye davet ediyorum seni. Eğer deneyimlerini benimle paylaşırsan da çok sevinirim. Tek bir dağdan sıra dağlara ilerler yeryüzünden yükselen bağlantılar yaratırız 🙂