Değer verdiklerimizin farkına varmak için “hayat sana teşekkür ederim”

Bu hafta 2017 yılının son haftasındayız. Kocaman bir yılı adeta geride bırakmak üzereyiz. Bugün bu yazımda ben sizlerle birlikte kocaman teşekkür edelim istiyorum. Çoğu zaman unutuvermekteyizdir, bizim olanlar nasıl olsa “sonsuza” kadar bizimle olacaklar diye düşünürüz. Belki anne ve babamız için, belki biricik eşimiz için, belki çok sevdiğimiz dostlarımız için, belki yepyeni ve çok aşık olduğumuz sevgilimiz için, belki çok önem verdiğimiz yeni arabamız veya yeni işimiz için…

Ama dönüp de hayata bir kez bile bu an için, bu oluşlar için bu “bizim” olanlar için teşekkür etmeyiz. Bu çok nadir bir durumdur, bu “değer” bilmek halimizdir. Örneğin; yedi yaşına basmak üzere olan güzel kızımız için en son ne zaman teşekkür ettik? En son ne zaman bir ihtiyacı olanı sevindirebilmek merhametine sahip olduğumuz için teşekkür ettik?

En son ne zaman annemize bir kez daha dünya gözüyle sarılabildiğimiz için teşekkür ettik? En son ne zaman, ellerimiz, ayaklarımız ve tüm organlarımızın son derece sağlıklı olduğu için teşekkür ettik? Örneğin; bir çiçeği dalından kopartabilmek fiilini “gerçekleştirebilecek” sağlıkta olduğumuz için teşekkür ettik?

Sonra hayallerimiz için, iyi bir iş, iyi bir eş, iyi bir “insan” olmak istediğimiz için en son ne zaman teşekkür ettik? Tüm bunlar yerine yalan içerisine batmamış, dürüst bir hayat tutmaya çalışmak seçimini yapmış ve “yapabilmiş” olduğumuz için en son ne zaman teşekkür ettik?

Bizim olan her para miktarı için, dünyada yaratılmış ve bizlere bahşedilmiş muhteşem bereket için en son ne zaman teşekkür ettik? Ne zaman durup düşündük, bugün giymeye “olanağımız” olan baştan aşağıya her şeyimiz için? Bir ayakkabısı bile olmayan, karda okula altı açık yıpranmış ayaklarıyla gitmeye çalışan miniklerden biri olmadığımız için ve onlara halen yardımcı olabilme şansımızın ne kadar yüksek olduğunu idrak ederek en son ne zaman teşekkür ettik ve bir yardımda bulunduk?

En son ne zaman hiçbir karşılık beklemeden birini sevindirdik? Onun yüzündeki mutluluğa güzelliğe ve teşekküre eşlik ettik? En son ne zaman bir çocuğu kucağımıza aldık, hayatta hiçbir şeyden korkmamanın kokusunu en son ne zaman ta içimize kadar çektik? En son ne zaman bunun için ve burada daha paragraflarca yazabileceğim olağanüstü anlarımız için, hayatımız için, olduğumuz kişi olduğumuz için, en son ne zaman “benliğimiz” için, kendimizi akıllıca bilebildiğimiz için teşekkür ettik?

Ben bu yazımda sizlerle bu yılı kapatmadan uzun uzun hayata teşekkür edelim istiyorum… Hayatın bize bahşettiği bu güzel yıl için, bu güzel yılda gerçekleştirdiklerimiz için ve belki de hayal kırıklıklarımız için, gelecek yıla taşıyabilmek güzelliğine sahip olduğumuz umutlarımız için teşekkür edelim.

Tabii kendimden kendimle başlıyorum ama bu satırları okurken düşünmenizi rica ediyorum; elinizde bir şans olsa öncelikle kendi kendinize ve daha sonra ise hayata en çok ne için teşekkür ederdiniz? Bu teşekkürünüz ta içten, gerçekten gönülden bir teşekkür olsaydı bunun detayı ne olurdu?

Ben bu yıla bana verdiği tüm yeni insanlar için teşekkür ederim. Hayatın karşıma çıkardığı, bana kalplerini açan, bana öğreten benimle paylaşan bana hayatın güzelliklerini bir kez daha fark ettiren tüm bu güzel kalpler için teşekkür ederim…

Sonra sizlerle paylaşabildiğim her satır için, bu paylaşımlarla sizlerden aldığım tüm mesajlar için, bazen benimle dertlerinizi paylaştığınız bazen sorularınızla beni de aynı noktadan alıp ta uzaklara götürdüğünüz için… Her an benim yanımda olduğunuzu bu derece güzel hissettirdiğiniz için, adeta her güne, her yaşanana bunu yazarken ne düşünürdüm diye yaklaşmamı sağladığınız için ve en önemlisi benim dertlerime ortak olduğunuz için hayata ve size çok ama çok teşekkür ederim…

Daha sonra ise, bu yıl çok değerli annem ve babama daha da yakın durabildiğim için, halen hayatta oldukları için, onları her gün göremiyor olsam da telefonla arayabilecek kadar yanımda oldukları için, beni sevdiklerini bana bu kadar çok söyleyebildikleri için ve bana dünyanın en güzel hissini onlar için ne kadar değerli olduğumu her zaman hissettirdikleri için çok teşekkür ederim…

Bir de bu yıl dünyayı görmek aşkımın beni İtalya’dan Kosta Rika’ya kadar uzanan muhteşem “farklı” durumlara savurduğu, burada yaşadığım her güzel anın unutulmazlığı ve bu içimde yanan keşif aşkının koşmak tutkuma, çalışmak tutkuma kısacası hayatımın her anına yansıdığını gördüğüm için teşekkür ederim…

Hayat, karşımıza çıkan her anımızda teşekkürümüzü hak ediyor, bazen bir gülümseme oluyor bu, bazen unutulmaz bir aşk, bazen muhteşem bir arkadaşlık, bazen yalnızlık öğretisi, bazen kaybetmek, bazen özlemek ve hatta bazen aldatılmak oluyor… Kısacası hayatın kendisi oluyor.

Ve o işte kendisi olmasıyla bile binlerce teşekkürü hak ediyor. Siz ne için teşekkür edersiniz?

Hayat, ben sana teşekkür ederim…

İlginizi çekebilir: Yeni bir yılda yeni bir dilek için hazır mısın?