Bütün ve kendisi olabilen insan

Modern insan, bütünden veya her şeyden ayrılma fikri ile uyarılmakta. Bütünlüğünü ararken korku ve şartlanmalar içinde yaşar ancak özünden ayrı olduğu için onu bulamaz. Kökenine geri dönmek ister ancak nasıl yapacağını bilemez. Bu yüzden bu bütünlük ve onaylanma için kendi dışında arar ancak bütünlüğün aslında içe doğru gittiğini fark etmez.

Açıkçası, hayatı ”savaş”, ”mücadele” ve “kazanma” terimleriyle anlatmayı tercih etmem. Bu, bize her şeyi yanlış ışıkta gösterir.

Mücadele, iletişim kurma, diğerinin bakış açısını benimseme veya paylaşılan bir gerçekliğe inanma isteğinin kalmadığı zaman ortaya çıkar.

Bu yazı insan doğamızın yüzleşme yeteneğimizin önüne nasıl geçtiğine odaklanıyor. Soru, insanlığın -her zaman olduğu gibi insanlığın- karşılaştığı en büyük sorunlarla ilgilidir. Her zaman karşılaştığımız en büyük sorun varlığımızdır. Muhtemelen hem bireysel düzeyde hem de tür düzeyinde varlığımızın farkında olan tek canlı biziz. Varlığımızın farkında olmak aynı zamanda yokluk potansiyelimizin de farkında olduğumuz anlamına gelir. Ve burada bir gerilim yatıyor:

Bireysel varoluş duygumuz ile insanlık duygumuzun kendisi arasındaki gerilim. Şimdi bile bir tür olarak çevremize neler yaptığımızı görebiliyoruz, ancak yine de bireysel durumlarımızı iyileştirme çabalarımıza -çoğunlukla- karşı koyamıyoruz. Bazılarımız çoğunluğun iyiliği için fedakarlık yapmaya hazırız ama çoğumuz değiliz. Tür olarak suçluluk hissediyoruz ama birey olarak rahatlama ve zevk arıyoruz. Bireysel olarak bizim için cevap, güç veya maddi zenginlik yoluyla yaşamlarımız üzerinde daha fazla kontrol sahibi olmaya çalışmaktır. Bu arzu, ironik bir şekilde, daha büyük iyilikle çatışıyor.

Daha az şeye sahip olan insanlar, işleri daha iyi hale getirmek için daha fazlasına sahip olanlara bakarlar, ancak daha fazlasına sahip olanlar herhangi bir şeyi riske atmaya daha az isteklidirler. Ve böylece sorundan krize, oradan da neredeyse her zaman çok az geç olan gerici önlemlere dönüyoruz. Çözümlerden biri biraz tuhaf ve pek olası değil. Sorunları ve krizleri öngören ve önleyen uzun vadeli çözümler karşılığında elimizden gelenin en iyisini ve en parlağını yapıp bireysel ihtiyaçlarına dair her türlü soruyu ortadan kaldırsak ve sonra onların planlarına bağlı kalsaydık, temel motivasyonlarımızın üstesinden gelebilirdik.

Gelelim bize…

Bu coğrafyanın yükü çok ağır. Sadece kendimizi kurtarma gibi bir seçeneğimiz yok. Birlikte yola çıkmak ve hedefe birlikte varmak. Düşeni kaldırmak, gerekirse sırtımızda taşımak.

• İçsel bütünlüğü keşfetmek: İçsel bütünlüğü aramak, genellikle kişisel bir yolculuğu ifade eder. Bu süreç, öz farkındalık geliştirmek, kişisel değerleri anlamak ve bu değerlerle uyumlu yaşamakla başlar. Kişisel içsel bütünlüğü bulduğumuzda, aynı zamanda çevremizle olan ilişkimizi ve toplumsal sorumluluklarımızı daha iyi anlayabiliriz. Bu süreçte meditasyon, yazı yazma, terapi, koçluk, mentorluk ve benzeri yöntemler yardımcı olabilir.
• Kolektif bilinç ve sorumluluk: Bireysel arayışlar genellikle kolektif sorumluluklarla çatışabilir. Toplum olarak daha iyi bir gelecek inşa etmek için, bireylerin kendilerini sadece kişisel başarılarıyla değil, aynı zamanda toplumsal refah ile de sorumlu hissetmeleri gerekir. Kolektif bilinç geliştirmek ve toplumda dayanışma kültürünü güçlendirmek bu konuda önemli bir adımdır.
• Empati ve paylaşım: Empati geliştirmek, farklı bakış açılarını anlamak ve başkalarının ihtiyaçlarına duyarlı olmak, kolektif sorunları çözmede önemli bir rol oynar. Toplumsal iletişimde empatiyi ön planda tutmak, ortak bir gerçeklik yaratmanın ve sorunlara ortak çözümler bulmanın anahtarı olabilir.
• Eğitim ve bilinçlendirme: Toplumsal ve bireysel sorunlara karşı etkili çözümler üretmek için, eğitim ve bilinçlendirme büyük bir rol oynar. Eğitim, bireylerin toplumsal sorunlara karşı duyarlılığını artırabilir ve bu konuda bilgi ve beceri kazandırabilir. Bilinçlendirme kampanyaları ve toplumsal projeler, geniş kitlelere ulaşarak ortak çözümler geliştirmeyi teşvik edebilir.
• Uzun vadeli planlama ve iş birliği: Sorunları ve krizleri öngörmek, uzun vadeli planlama gerektirir. Kısa vadeli çözümler yerine sürdürülebilir ve kapsamlı stratejiler oluşturmak önemlidir. Ayrıca, bireyler ve topluluklar arasında işbirliği yaparak, kaynakları paylaşarak ve ortak hedefler belirleyerek daha etkili çözümler geliştirebiliriz.
• Fedakarlık ve paylaşım kültürü: Toplum olarak daha iyi bir yaşam sürmek için fedakarlık yapma kültürünü benimsemek gereklidir. Bu, bireylerin kendi ihtiyaçlarını ve arzularını toplumsal iyilik için feda etmeyi göze almalarını içerir. Bu kültürü teşvik etmek, toplumsal dayanışmayı ve kolektif hareketliliği güçlendirebilir.

Sonuç olarak, bireysel içsel bütünlüğü bulmak ve kolektif sorunlarla başa çıkmak karmaşık ama ulaşılabilir hedeflerdir. Kişisel ve toplumsal sorumlulukları dengelemek, empatiyi artırmak ve uzun vadeli stratejiler geliştirmek bu sürecin temel taşlarıdır. Ancak bu adımları atarken, kişisel çabalarımızın yanı sıra, toplumsal dinamikleri nasıl dönüştürebileceğimiz konusunda da düşünmeliyiz.

Siz bu süreçte hangi adımları atmayı düşünüyorsunuz? İçsel bütünlüğünüzü sağlarken toplumsal sorumluluklarınızı nasıl ele alıyorsunuz? Bu sorulara vereceğiniz yanıtlar, hem bireysel hem de kolektif düzeyde önemli bir değişimin başlangıcı olabilir. Kendi yolculuğunuzda neleri keşfettiniz ve bu keşifleriniz, toplumsal sorunlarla başa çıkma çabanızı nasıl etkiliyor? Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi paylaşarak bu tartışmaya katkıda bulunabilirsiniz.

İlginizi çekebilir: Gerçek güç nedir?