Bir spor aşığından: “Merakımın peşini bırakmamaya kararlıyım”

32 yaşından sonra bambaşka diyarlara doğru yolculuğa çıkmaya niyetlenen Özlem ile yaptığım söyleşinin ardından bir kez daha düşündüm ne zamandır aklımda saklı kalanları…

Küçükken edinemediğimiz kimi maharetlerle, aklımız erdikten sonra geçmemiz gereken eşiklerde, önümüzde aralanan kapılardan birinde rastlaşmak ve uzlaşarak yaşamak daha mı değerli kılıyor acaba hayatımızı? Bence kesinlikle öyle. Bir çocuk sevinciyle yeni bir şeyler denemenin tadına varmak, merakımıza yenilmeyi tercih edip, bilinmeyenin, denenmemişin peşine takıldığımız an başlıyor aslında.

Hep yürürken bir anda koşabildiğimizi fark ediyor, asfaltta koşmak bizi kesmiyor da çamurların içinde debelenmeyi, çakılların arasından geçip, derelerde ıslanmayı daha eğlenceli bulmaya başlayabiliyoruz. Ve bunları yaparken de yaşımıza, başımıza değil, keyfimize bakıyoruz.

İyi geliyor çünkü; ruhumuza, vücudumuza, çevremize iyi geliyor…

Neden zevk alabileceğinizi keşfettiğiniz an sonsuz seçeneklerle dolu bir dünya açılıyor sanki önünüze.
Şu an Çeşme ile Alaçatı arasında bir yerlerdeyim. Tatildeyim diye vazgeçmedim koşmaktan; aksine böyle anlarda, bilmediğim sokaklarda, yollarda koşmak daha da hoşuma gidiyor… Keşfetmek, bazen güneş doğmadan eve geri dönmek, bazen de güneşin batışını en yakından görebileceğim açık alana doğru ulaşmak için koşuyorum.

Kimi zaman henüz mevsimi olmamasına rağmen yumuşaklığına güvenip ağaçtan kopardığım narın, az önce yediğim incir kadar tatlı çıkmasına seviniyor, bir başka gün de iğde ağaçlarıyla dolu bir cennete düştüğüm, sonra da peşime takılan sokak köpeğiyle birlikte yol aldığım için mutlu oluyorum.

İlk defa geliyorum buralara ve bilinmeyene doğru koşmak beni benden alıyor her zamanki gibi. Dün akşam mesela güneşi batmadan yakalamaktı hedefim. Tepelere tırmandım açık bir alan bulabilmek için. Patikalardan geçip, karşıdaki bir dağın ardından batmakta olan güneşi gördüm ve geri döndüm. Oraya giderken gördüğüm yokuşu tırmanmaktı bir sonraki hedefim.

Ardından eve dönecek ve dolapta beni bekleyen soğuk mu soğuk şarabımı yudumlayacaktım, denizin karşısındaki bir adanın ardından çıkacak olan kıpkırmızı ayın denize vuran ışığı eşliğinde.

Zihnimdeki sınırları yarattığım gibi onları yok edebileceğimi de fark ettiğim an başladı benim keyifli serüvenim. Peki ya sizinki?

Mutlaka izlenmesi gerekenler arasına not ediniz: Vücudu belki de bir daha hareket edemeyecek kadar zarar gören birinin ve iç savaştan dolayı darmadağın hale gelmiş bir ülkenin maraton sayesinde nasıl da ayaklanıp, barışa doğru ilerlediğini anlatıyor May El-Khalil. Gerçek bir azim ve başarı öyküsü.

Yazarın diğer yazıları için tıklayınız.