Bedeniniz çocukluğunuz, zihniniz ergenliğiniz… Ruhunuz ise?

Eskiden akşam yemekleri ailecek yenirdi, hatırlar mısınız?

Bir rutin vardı; okuldan gelince çizgi film eşliğinde ufak bir şey atıştırılır, sonra hop sokağa çıkılırdı. Mevsimlerden yaz ise zaten sokaktan, denizden, çiçekten böcekten ayrı kalınmazdı tüm gün. Akşama doğru sofralar kurulur, babanın işten gelmesi beklenirdi. O da gelince, hooop sofraya. Özel bir şey yapılmasa dahi, anne baba ve kardeşlerle oturulur, günün nasıl geçti diye sorulur, sohbet edilir, biraz da haberlere bakılırdı.

Ah ah eskiler.. temalı bir yazı değil, merak etmeyin… 

Ama bu rutinden bahsetmemin de özel bir sebebi var. Birçok uzmana göre çocukken anne babasıyla beraber türlü rutinler kuran kişiler, uzun vadede hayatını çok daha sağlam temeller üzerine ve disiplinli şekilde kurabiliyor. Açıkçası bu rutinin ne olduğu çok da önemli değil, ister beraber pazara gidin, oyun oynayın, akşam yemeklerini yiyin ya da benim babamla yaptığım gibi matematik soruları çözün… Fark etmez. Önemli olan çocuğun anne babayla güven içinde bir ilişki kurabileceğini bilmesi. Diyorlar ki, bu şekilde yetişen çocuklar akranlarına göre daha rahatça düzen kurabiliyor, anne babasıyla iş birliği içinde tavırlar sergileyebiliyor, sorumluluk almayı ve beklemeyi, istikrarlı olmayı, paylaşmayı öğreniyor. Ve en önemlisi de, yetişkin olup da geriye baktıklarında anne babalarıyla yaşadıkları keyifli anları hatırlıyorlar.

Bunun yogayla ne alakası var derseniz, çok basit:

Yoga bize bedenimizi kullanarak zihnimizi sakinleştirmeyi ve ruhumuzla ilişki kurmayı öğretiyor.

Sorum şu, bedeninizle ne kadar ilişki içindesiniz? Onu ne kadar tanıyor, sınırlarını ya da sınırsızlığını ne kadar biliyorsunuz? Peki ya zihninizi ne kadar kontrol edebiliyorsunuz? Kendinizi ne kadar tanıyorsunuz? Tüm toplumsal kalıpları ve aileden öğrendiklerinizi katman katman soyarsanız, altta kalan “öz”ü ne kadar biliyor, onu ne kadar seviyorsunuz?

Düşünün ki bedeniniz çocukluğunuz, zihniniz ergenliğiniz, ruhunuz ise yetişkin bir birey olduğunuz zamanlar. Çocukluğunuzla düzenli, sevgi dolu rutinler üzerinden bir ilişki kurmazsanız, ergenliğiniz ajitasyon dolu, gergin, öfkeli geçer ve günün sonunda sağlıklı bir yetişkin olamazsınız.

Bedeninizin tüm kıvrımlarını bilmez, size attığı yardım çığlıklarını duymaz ve ihtiyacı olan besinlerle besleyip, düzenli egzersizle onu dinç tutmazsanız ne zihninizden geçen ve size zarar veren düşüncelerden uzaklaşabilir ne de ruhunuzun derinliklerine inebilirsiniz.

Özgürleşmenin, özgün bir birey olmanın yolu beden-zihin-ruh üçlemesiyle sağlıklı ilişkiler kurmaktan geçiyor. Bu da bedeninizle sevgi dolu bir ilişki kurmakla başlıyor. Bence haftada 3-4 gün yoga pratik ederek başlamak harika bir çözüm. Bir süre sonra her gün yapmaktan kendinizi alamayacaksınız! Bir deneyin, yok bana göre değil derseniz de koşun, olmadı yüzün ya da bisiklete binin… Eminim en azından biri, size çok iyi gelecek!

Bedeninizle konuşmaya başlayıp, onu sürekli eleştirmek yerine onu sevmeye başladığınızda emin olun çok daha sakin ve kabullenici bir birey olacak, zaman içinde kendi “öz”ünüze dönmeye başlayacaksınız. Tüm bunların bir yolculuk olduğunu unutmayın. Keyifli bir çocukluk, keyifli bir yetişkinlik demek. Bedeninize iyi bakın!

Namaste.

İlginizi çekebilir: Alanını aç, yeniliklere kucak aç

Yazarın diğer yazıları için tıklayın.