Başkalarının onayına ihtiyaç duymamak için: Kendine karşı dürüst olabilmenin yolları

Kendinle ilgili onayı başkasından istersen, varlığını her nefeste biraz daha silikleştirirsin. Biraz daha görünmez biraz daha yok olursun.
Kendinle ilgili onayı başkalarından beklersen, kendine dair sorumluluğu da başkalarına yıkarsın. Biraz daha yaşamdan kopar, biraz daha yalnızlaşır biraz daha hayattan çekersin elini eteğini.
Sen ki, kendisi ile ilgili en net bilgiye sahip olansın. Yargıya değil bilgiye!
Elbette sen de, kendin ile bir yargıda bulunmaya kalkarsan yanılabilirsin, ama bilmek… senden daha iyi bilen yoktur. Ve bildiğini bilen, bildiğine tek şahit olan olarak, sen sahip çıkmazsan kimse çıkmayacaktır. Kimse senin kendini bilme halini tahmin edemeyecek, onurlandırmayacak, farkına varmayacaktır.
Kendini bilme hali de senin çiçeklerinden biridir.
Bildiğin hallerinle övünmekten bahsetmiyorum, sadece varlığını gönlünle, hürmetle kabul etmekten bahsediyorum. Kendini birileri ve bir şeyler ile karşılaştırmaktan yarışmaktan bahsetmiyorum. Sadece bilmekten. Önü ve arkası olmayan tek bir kelime. Bilmek.
Kendini bil.
Sen bil ki, kimseye söz düşmesin.
Sen bil ki, alanını koruyabil.
Sen bil ki, yerinden oynatılamaz bir kaya gibi sağlam ol.
Kendini bil ki, kendini geliştirmek için başkalarının, bir otoritenin emri gerekmesin.
Eksiğini de fazlanı da sen bil.

Kendi kendini gören, kendine sahip olan, kendine hakim olan ol.
Sen bil ki, için duru bir su gibi berrak kalsın.
Sen bil ki, vicdanın hür bir kuş gibi semalarda salınsın.
Sen bil ki, kızgınlık sana yakın kalamasın…
Kendini önce sen bil!
Güzel olup olmadığını, aklını, başarını, bilgini, varlığını, yapabiliteni, yeteneklerini, düşlerini, başka bir göze onaylatma. Sen onayla. Sen söyle dürüstçe!
Bunu yapabilirim.
Bunu biraz çalışırsam yapabilirim.
Bunu yapamam ama denemeye devam ederim.
Ve sonucunu sen dahil hiç kimse bilemez.
Sendeki haller ve bakış açısı bileşkesini, bu bileşkenin yarattığı algıyı hiçbir varlık bilemez, sen bilirsin.
Ve kendine dürüst olmaya cesareti olmayanlar onay ister. Sevildiğinin onayını, başarısının, güzelliğinin onayını..
Kendine dürüst ol.
Dürüstçe “güzelim” de ulu orta.
Dürüstçe, “bilmiyorum” de, dürüstçe “korkuyorum”, “istemiyorum” de..
Bu onayı istiyorum çünkü “kendi fikrimi, yaramı göstermekten ve sonrasında bu yüzden sevilmemekten korkuyorum” de kendine…
Sen bunu kendine söylediğin zaman, kendi kendine verdiğin dürüstlükten sonra onay ihtiyacın da kalmayacaktır.
Kendi sözüne itibar etmeye başladıktan sonra, kimsenin sözü sana “emir” olarak duyulmayacaktır.
Tek bir kural var, dürüstlük. Yapabilir misin?

Kolaylıkla olsun!

İlginizi çekebilir: Ayna, ayna söyle bana: Kendimi görmek için ne yapmalıyım?