Başarı dediğimiz şey aslında bir bakış açısından ibaret

Ortaokulun ilk yılları benim için oldukça zor geçmişti. İlkokulun rahat temposundan sonra hem daha net bir performans beklentisi karşı karşıyaydım hem de üçüncü senenin sonunda girilecek önemli bir sınav vardı. Yüksek stres anlarında, fizyolojik ve psikolojik savunma mekanizması olarak gelişen “don, kaç veya savaş” tepkilerinden bahsederiz. Geriye dönüp baktığımda, ilk iki yılımın kimi zaman “donma” kimi zaman da “kaçma” tepkilerinde geçtiğini fark ediyorum. Belli ki bu yeni realite beni strese sokmuştu, fakat hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordum. Odamda ders çalışır gibi yaparken aslında gizli gizli Harry Potter okuyordum. Ya da annemin evde olmadığı zamanlarda, saatlerce televizyon izliyordum. Ders notları açıklandığında, sonucu duymamak için kulaklarımı tıkıyor, düşük not aldığımda biraz üzülüyor ama çok da dert etmiyordum. Aslında genel olarak pek bir şey “hissetmiyordum”. Tek korkum, o notları anneme nasıl açıklayacağımdı. Ki bunu da mümkün olduğunca erteliyordum. Annem bana baskı yaptıkça, ben daha da içime kapanıyor, hayal dünyama sığınıyordum. Kitaplar ve diziler aracılığıyla oluşturduğum ayrı bir dünya vardı ve orası gerçeklerden kaçmamı sağlıyordu.

Son seneye geldiğimde, artık bir karar vermem gerektiğini fark ettim. Ya bu şekilde devam edip, yakınlardaki bir düz liseye gidecektim (ortamının çok iyi olmadığını duyuyordum) ya da bir Anadolu lisesini kazanabilirdim. Başta yalnızca denemeye karar verdim. Bakalım gerçekten çalıştığımda neler olacaktı? Hızlı bir ilerleme katettiğimi gördüğümde ise gerisi geldi. Daha ilk deneme sınavında dershanede en iyi sınıfa yükselmiş, sene sonunda ise iyi bir Anadolu lisesini kazanabilmiştim.

Bu anımı anlatmamın sebebi, “başarı” ile olan ilişkimin zeminini aktarabilmek. Ne zamanki derslerim düzelmiş ve ben iyi sonuçlar getirmeye başlamıştım, işte o zaman aile içerisinde “görüldüğümü” hissetmiştim. Annem benimle gurur duyuyordu. İki yıl süren bir soğuk savaş döneminden sonra, ilişkimiz önemli ölçüde iyileşmişti. Öğrendiğim kalıp şuydu; “Demek ki ben ancak başarılı biri olduğumda kabul görebilirim. Ancak o zaman değerli ve önemli biri olabilirim.”

Sonraki yıllarda; istediğim üniversiteyi kazandım, istediğim işlere girdim. Gözüm en yükseklerde olmasa da, kendimi belirli bir “başarı” seviyesinde tutabilmek için elimden geleni yaptım. Hatta çoğu zaman elimden gelenin fazlasını… Nitekim bu yolda kendimi tüketmek dahil her şey mübahtı. Ego, acı verici duygulardan kaçmak, bunlara karşı kendini korumak ister. Bunun için de çeşitli mekanizmalar geliştirir. Benimki de, bir daha o dönemdeki gibi “değersiz” hissetmemek için devamlı olarak iş başındaydı. “Başarılı biri” kimliğine sıkıca tutunmuş, kendimi bu kimlikten bağımsız düşünemiyordum. Başarısız olmak adeta varlığıma bir tehdit gibiydi. Gestalt bakış açısıyla, kendimi kutbun bir ucuna hapsetmiştim. Artık tek verdiğim tepki “savaşmaktı”. Kutbun diğer ucu ise temas etmek istemediğim, korkutucu bir alandı. Bu sadece iş hayatında değil, yoga eğitimim ve bedenimle ilişkim dahil hayatın bir çok alanında geçerliydi.

Ta ki hayat beni kutbun diğer ucuna, mecburi olarak itene kadar… Pandemi sonrasında gelişen yeme bozukluğu, uyku problemleri, spor sakatlıkları…Bir şeyleri istediğim gibi “yapamamaya” başlamıştım. Kilo almıştım. Yoga pratiklerini eski düzeninde devam ettiremiyordum. Depresif bir ruh hali içindeydim ki bunu bile kendime yediremiyordum. Ben depresyona giremezdim! Kendimi bir yandan çok başarısız hissediyor, bir yandan da “savaş” tepkisini verebilecek gücü kendimde bulamıyordum. Nitekim yıllarca tetikte bir sinir sistemiyle yaşamıştım. Fakat artık terapiye de başlamamın etkisiyle, egomun zamanında kendini korumak için geliştirdiği savunma mekanizmaları birer birer çökmeye başladı. İşte bu noktada “başarı” kavramını ilk defa, filtresiz ve nötr bir yerden sorgulamaya başladım. Ve kendime şu soruları sordum:

Bu hayattaki değerim salt başarılı olmaya mı bağlı?  Peki bunu devamlı sürdürebilmek mümkün mü? Ya da gerekli mi?

Başarılı biri olabilmek için illa toplumun beklentilerini karşılamam ya da belirli normlara uymam mı lazım? Üstelik bu standartları kim belirliyor?

Başarıya giden yolda her şey mübah mı? Elde edeceğim sonuç kendimi tüketmeye değer mi?

Ben mutlu, dengeli ve doyumlu bir hayat mı istiyorum yoksa tamamen başarı odaklı, katı, stresli ve keyifsiz bir yaşamla mı yetinmeliyim?

Başarı ve sonuç odaklı bir düzende yaşıyoruz. Kapitalizmin işleyişi bunu gerektiriyor. Ailemiz ve mevcut eğitim sistemimiz bizi hayata, belirli sonuçlara ulaşmaya yönelik hazırlıyor. Sürecin bizim üzerimizdeki etkisi genelde göz ardı ediliyor.  Her birimiz için hayatımızın farklı dönemlerinde farklı anlama gelebilecek “başarı” kavramı, önceden belirlenmiş, somut kalıplara sokuluyor. Bir çoğumuz kendimizi, öz benliğimizin gerçek arzusu olup olmadığını sorgulayamadan, önümüze koyulmuş hedeflere doğru koşar halde buluyoruz. Koşarken es geçtiklerimizi ya da geride bıraktıklarımızı fark edemiyoruz.

Son yıllarda öğrendiğim şey, başarı dediğimiz şeyin aslında bir bakış açısından ibaret olduğu. Üstelik Echart Tolle’nin Şimdi’nin Gücü kitabında dediği gibi; “Bazen dışarıdan hiç bir şey başarıyor gibi görünsek de aslında içeride çok şey başarıyor olabiliriz.”

Örneğin, yeme bozukluğumun iyileşme sürecinin bir parçası olarak kilo almaya izin vermem gerekti. Kilo almak toplum normlarına göre “başarısızlık” olarak görünse de benim için bu sürece izin vermek bir öz şefkat göstergesi ve önemli bir içsel başarıydı. Bedenimle daha sağlıklı bir ilişki kurmamın yolu buradan geçiyordu.

Yogada sadece zorlu pozların içinde kalabilmenin ya da meditasyonları sonuna kadar götürebilmenin değil, gerektiğinde oradaki mücadeleyi bırakabilmenin de önemli bir başarı olduğunu fark ettim. “Yapamıyorum” diyebilmeyi, kendime “yapamama” iznini verebilmeyi öğrendim.  Bu yüzden hep derim, hangi kişisel dönüşüm aracını kullandığımızdan ziyade aslolan onu nasıl kullandığımız ve ondan neler öğrendiğimiz.

Son zamanlarda kendimi tüketerek ve tüm kaynaklarımı işime yönelterek en yüksek performans notu almaya uğraşmak yerine işimi yine hakkıyla yapıp, hayatımdaki diğer şeylere de yeteri kadar zaman ayırabileceğim bir denge arayışındayım. Bu dengeyi oluşturabilmeyi artık en yüksek notu almaktan daha önemli bir başarı olarak görüyorum.

Carol S. Pearson, “İçimizdeki Kahraman” kitabında şöyle ifade ediyor; “Biz, sürekli olarak, belli normallik ve başarı standartlarını tutturup sürdürmemiz yönünde kültürel bir baskı hissederiz. Ama, ancak her bir yaşamın kendi mantığı ve her bir armağanın kendi zamanı olduğuna güvendiğimizde yaşamımızı rahatlık içinde sürdürebiliriz.”

Siz de;

  • Sıkı sıkı tuttuğunuz ve sizin için önceden belirlenmiş başarı normlarından özgürleşip, kendi gerçeğinizin peşinden gidin.
  • Başarı kavramının sizin için her dönemde farklı bir şey ifade edebileceğini özümseyin.
  • Kendi değerinizi koşullara bağlamayın. Onu dışarıda aramak yerine, içsel kaynaklarınızda bulun.
  • Ve Carol S. Pearson’un ifade ettiği gibi, kendi yolunuzun biricik olduğunu hatırlayıp, o yolun mantığına ve zamanına güvenin.

İlginizi çekebilir: İkame tatmin: Geçmişten gelen bitmemiş meselelerini fark et

İstanbul’un en iyi kokteyl mekanları

İstanbul gece hayatı, dünya standartlarında kokteyllerle dolu mekanlarıyla her geçen gün daha da zenginleşiyor. Hem Anadolu Yakası’nda hem de Avrupa Yakası’nda, özenle hazırlanmış içkiler sunan yaratıcı barlar dikkat çekiyor. Bu yazıda, İstanbul’un en iyi kokteyl barlarını listeledik.

Avrupa Yakası’nın En İyi Kokteyl Mekanları

İstanbul’un Avrupa Yakası, sadece tarihi dokusuyla değil, kokteyl kültürüyle de öne çıkıyor. Arnavutköy’den Galataport’a uzanan bu bölgede, dünya standartlarında içki menüleri sunan barlar her geçen gün artıyor. Özgün reçeteler, uzman mixologist’ler ve etkileyici ambiyans arayanlar için Avrupa Yakası, İstanbul’un en iyi kokteyl barlarını keşfetmek için doğru adres.

Angelo Grande – Arnavutköy

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Angelo Grande Arnavutköy (@angelograndeistanbul)’in paylaştığı bir gönderi

Boğaz manzarası eşliğinde, özenle hazırlanmış kokteyller içmek isteyenler için Angelo Grande kaçırılmaz. Hem romantik buluşmalar hem arkadaş grupları için uygun.

Lukka – Bebek

Minimalist tasarımı ve sofistike kokteylleriyle Lukka, kalabalıktan uzak kaliteli bir deneyim sunuyor. Özellikle cin bazlı kokteylleri övgü topluyor.

Alexandra Cocktail Bar – Arnavutköy

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Alexandra (@alexandracocktailbar)’in paylaştığı bir gönderi

Arnavutköy’ün simgelerinden biri haline gelen Alexandra, yaratıcı içki menüsü ve üst kat terasıyla en popüler kokteyl barlarından.

Sushi Mori – Galataport

Gastronomiyle mixology’yi bir araya getiren Sushi Mori, sushi ile uyumlu kokteylleriyle benzersiz bir deneyim sunuyor. Farklılık arayanlar için birebir.

Galata Seven Hills – Galataport

Manzarası ve atmosferiyle Galata Seven Hills, Galataport’un en özel mekanlarından biri. Kokteyl menüsü dünya klasmanında.

La Boom – Emirgan

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

La Boom Emirgan (@laboom_emirgan)’in paylaştığı bir gönderi

Yıllardır kalitesinden ödün vermeyen La Boom, hem brunch hem akşam kokteyli için tercih ediliyor. Doğal ortamıyla öne çıkıyor.

Bardy – Beşiktaş

Minimal bar konseptiyle tanınan Bardy, sade ama iddialı kokteyller sunuyor. Az malzeme, çok etki mottosuyla ilerliyor.

Sail Loft – Galataport

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

SAIL LOFT @ VAKKORAMA (@sailloftvakkorama)’in paylaştığı bir gönderi

Deniz kenarında, rüzgar eşliğinde kaliteli kokteyl keyfi yapmak isteyenler için Sail Loft eşsiz bir tercih. Yaz akşamlarının vazgeçilmezi.

İstanbul’un iki yakası da kokteyl konusunda iddialı. Gerek klasik reçeteleri sevenler, gerek yenilik arayanlar için şehirde birçok seçenek var. Eğer siz de İstanbul’un en iyi kokteyl mekanlarını keşfetmek istiyorsanız, bu listeyi rehberiniz olarak kullanabilirsiniz.

Anadolu Yakası’nın en iyi kokteyl mekanları

İstanbul’un Anadolu Yakası, sakin ama iddialı kokteyl barlarıyla dikkat çekiyor. Suadiye, Fenerbahçe ve çevresinde konumlanan şık mekanlar, yaratıcı kokteyller ve samimi atmosferleriyle öne çıkıyor. Kaliteli içki deneyimi arayanlar için Anadolu Yakası artık sadece Avrupa’ya alternatif değil, başlı başına bir destinasyon.

Kendime İstanbul – Fenerbahçe

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

@kendime.istanbul’in paylaştığı bir gönderi

Butik ve samimi atmosferiyle dikkat çeken Kendime İstanbul, klasik kokteyllere getirdiği modern dokunuşlarla müdavim kazanıyor.

The Townhouse – Suadiye

The Townhouse, şık dekorasyonu ve yaratıcı kokteylleriyle Anadolu Yakası’nda fark yaratıyor. Özellikle hafta sonları yer bulmak zor, bu yüzden rezervasyon şart.

Jigger Kitchen – Fenerbahçe

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Jigger Kitchen & Bar (@jiggerkitchenbar)’in paylaştığı bir gönderi

İsmini mixology dünyasının temel ekipmanlarından alan Jigger, özgün reçeteleri ve bar şovlarıyla dikkat çekiyor. Anadolu Yakası’nda kaliteli kokteyl deneyimi arayanlar için birebir.

Allen Kitchen & Cocktail – Suadiye

Gurme mutfağı ve özgün kokteylleri bir araya getiren Allen, Suadiye’nin yükselen yıldızlarından. Hem yemek hem içki konusunda iddialı bir adres.

Mathilda’s Cocktail Bar – Kadıköy

 

 
 
 
 
 
Bu gönderiyi Instagram’da gör
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

Mathilda’s Cocktail Bar (@mathildascocktailbar)’in paylaştığı bir gönderi

Modern tasarımı ve rafine içki menüsüyle Mathilda’s, hem kokteyl tutkunları hem de yeni tatlar denemek isteyenler için ideal.

İlginizi çekebilir: Büyüleyici manzaralar ayaklarınızın altında: İstanbul’un en iyi teras mekanları